این داستان دل ساده خودمه دوستان ، بخونید عبرت بگیرید ، هیچ جاش دروغ نیست قسم به خدای دل ساده

دوستش داشتم ، عاشقش بودم ، واسسش میمردم ، واسم میمرد ، دختر همسایمون بود ، از بچه گی هاش منو میخواست اما به من نگفته بود ، 17 سالم بود فهمیدم یه نامردی واسش نقشه کشیده ، یه نفر که اصلا در حدش نبود و لیاقتشو نداشت ، خودش هم دوستش نداشت ، رابطشونو بهم زدم ، گوشی نداشت ، زنگ زدم خونشون ، تنها بود ، بهش گفتم منو میخوای ؟ گریه کرد ، قطع کرد  ، زنگ نزدم ، زنگ زد ، گفت آره ، گفتم پات هستم تا آخرش ، گفت منم همینطور ، اون گوشی نداشت ، وقتی تنها میشد زنگ میزد به گوشیم ، خیلی دلم واسش تنگ میشد چون بعضی وقتا میشد که دو هفته صداشو نمیشنیدم ، وقتی زنگ میزد گریه میکرد ، یه بار 1 ماه شد که زنگ نزده بود ، حدث زدم چیزی شده ، بالاخره زنگ زد ، گفت تو با فلانی دوستی ، گفتم نه ، گفت آره ، واسش توضیح دادم ، قانع شد ، قرار شد هر وقت در رابطه با من شایعه ای شنید قبل از  همه زنگ بزنه از خودم بپرسه ، قبول کرد ، دو سالی به خوبی و خوشی گذشت ، میگفت اگه بهت نرسم خودمو میکشم ، باور کردم ، یه بار شد 5 ماه بهم زنگ نزد ، نمیتونستم بهاهاش ارتباط بگیرم ، که حد اقل بدونم چی شده که با هام به هم زده ، با واسطه بهش گفتم بهم زنگ بزنه ، بهم فحش داد ، دوباره پیغام دادم فحش داد ، 10 بار پیغام دادم ، یه بار گفت : برو با فلانی رابطه داشته باش ، اما من هیچکس غیر از اونو دوست نداشتم ، اونی که قرار بود هر چی شنید اول از خودم بپرسه ، شد این ، اونی که به قول خودش واسم میمرد ، ولم کرد ولی من هنوز میخوامش از جونم بیشتر ، منتظر روز موعودم